گفتمان سازی و منازعات گفتمانی در رمان دلبند از تونی موریسون

رمان دلبند از تونی موریسون روایت برهنه‌ایست از تاریخ شصت میلیون برده‌ی سیاه که به واسطه‌ی استیلای فراروایت سفیدپوستان آمریکا از بین رفتند و همچنین تلاش نویسنده برای برساختن گفتمانی خاص سیاهان. شخصیت‌های رمان هر کدام با توجه به تصویری که از گذشته در ذهن دارند، آن را به یاد می‌آورند و دوباره آن را برمی‌سازند. شخصیت‌های سیاه در فضای چندآوایی رمان آزادانه آنچه را که به واسطه‌ی استیلای فراروایت سفیدپوستان غیرقابل گفتن بوده و ناگفته مانده به یاد می‌آورند و در نهایت گفتمان سفید را به چالش می‌کشند، معانی مسدود را احیا و دالهای شناور را بر طبق مفاهیم فرهنگی خود درون یک گفتمان خاص مفصل بندی میکنند. در نتیجه معیار معقول بودن گفتمان برتر مورد پرسش قرار میگیرد و ساختار شکنی سبب بحران درون گفتمان هژمون می شود. در نقد رمان یاد شده از نظریه های ژان فرانسوا لیوتا ر، میخائیل باختین، ارنستو لاکلا و شنتال موفه که بر چگونگی تعلیق گفتمان برتر توسط فرهنگ های به حاشیه رانده شده تاکیید دارند استفاده شده است.